مثل یک پرنده

در قفسم صدام در نمیاد من بی کسم دلم مثل آتش  تم سرد و بی روحه خدا میدونه این >>شک<<منا(مارا) به کجا میرسونه

دلم شکسته دارم میمیرم

  ارزوم اینه که دیگه جون نگیرم

تا چشم هام را می بندم خواب تورا میبینم که چگونه بازیبایی خود در مقابل من جلوه میکنی

تو در خواب نازی و من در خاب اسارت چشمان زیبای تو

صبح که بیدار مشوم میبینم که تو در کنام نیستی

آرزو میکنم که همشه در خواب باشم تورا در کنار خودم حس کنم

آرزو میکنم که صدای نفس های تو مرا به خواب ببرد

نه صدای فکر پلیدی که در زهنم نمی گزارد که به تو فکر کنم

به نام خدایی که آفرید ماه را به تا شب تاریک نوری باشد تا بتوانیم خدا را ببینیم

خدارا میشود دید صدای اورا متوان شنید

صدای لطف اوست که جان بخش تمام طبیعت است

زیبایی و جمال اوست که زی بایی بخش حقیقت است

حقیقت یعنی...